Expositie
Voorjaarsexpositie: Familie Roos
Vanaf vrijdag 8 maart kunt u in Francis’ Atelier aan de Markt in Zevenaar kennismaken met de kunstzinnige familie Roos.
Jacques Roos sr. (Nijmegen) was tot zijn 92ste kerkschilder, glazenier en glas-in-loodzetter. Zijn talenten heeft hij doorgegeven aan zijn kinderen en kleinkinderen. Hun creativiteit en belangstelling zijn echter niet beperkt gebleven tot de glaskunst, maar spreiden zich uit over een groot artistiek terrein.
Het is daarom een heel veelzijdige expositie geworden met schilderijen, iconen, beeldhouwwerk, kantwerk en Tiffany-objecten.
Leonard Roos (77, Emmeloord) maakt sinds zijn pensionering olieverfschilderijen. Hij exposeert o.a. werk uit de serie Magie van vuur. Een mooi onderwerp voor een ex-brandweerman en in 2012 heeft hij daarmee TV Flevoland gehaald.
Leonard: Mijn naam is Leonard Roos en ik ben nu 77 jaar. Na mijn pensionering bij de brandweer ben ik begonnen met schilderen. Vanaf mijn jonge jeugd ben ik geboeid door de schilderskunst.
De inspiratie heb ik opgedaan bij mijn vader die schilder-glazenier was. Ik zag de mooiste kerkschilderingen en gebrande glaspanelen aan mij voorbij gaan. Na mijn werkzame leven werd de behoefte steeds groter om weer te gaan schilderen.
Ik schilder met olieverf op doek en ben als autodidact begonnen. Ik schilder meestal enkele uren per dag en op woensdagavond in een groepje onder leiding van beeldende kunstenaar Henk van Beek.
In juli 2012 heb ik in de Flevomeer-bibliotheken geëxposeerd met vijf doeken over de magie van vuur; TV Flevoland vond het onderwerp zo apart dat zij van de beelden van de expositie een item hebben uitgezonden. Enkele van mijn schilderijen zijn te zien op de expositie in Zevenaar.
Jacques Roos (73, Malden) is bij vader in de leer geweest maar maakt tegenwoordig vooral Tiffany objecten, zoals lampen en raamhangers.
Jacques: Op een dag, zo'n dertig jaar geleden, wilde ik eens een glas-in-loodlamp maken voor boven de eettafel. Ik wist niet zo veel van glas-in-lood, maar mijn vader was glazenier en wilde mij wel helpen. Echter, een paar weken later zag ik op t.v. een hobbyprogramma waar Tiffany-lampen werden gemaakt. Daarbij worden stukken glas met koperfolie aan elkaar gezet. Ik heb me in de techniek verdiept en cursussen gevolgd.
Ik maak nu lampenkapjes, vlinders, raampanelen enzovoort.
Jacques' vrouw Nora Roos (73) maakt prachtig werk in verschillende kanttechnieken: traditionele mutsjes, maar ook moderne hoeden en sieraden. Het Lierse kantwerk is niet algemeen bekend en daarom zal Nora deze techniek op de openingsdag demonstreren.
Nora: In het verleden heb ik al veel vormen van handvaardigheid gedaan: spinnen, wol verven en vervolgens weven, maar ook zilversmeden en kantklossen. In 1991 ontmoette ik Fie van Dijk uit Lunteren en bij haar heb ik cursussen Lierse Kant gevolgd. Lierse kant is een heel andere techniek dan kantklossen. Ik werk op een stuk tule dat op een raamwerk gespannen is. Met behulp van een soort haaknaald maak ik kettingsteken van garen op de tule.
Van het kant maak ik vervolgens traditionele mutsjes uit klederdrachten, maar ook moderne hoeden, sieraden, kragen en zelfs boekenleggers.
Rienus Roos (68, Almere) maakte als KLM-steward in Cairo kennis met de iconenkunst. Na zich daar uitvoerig in verdiept te hebben, is hij uiteindelijk zelf ook aan het iconenschrijven gegaan volgens de Russisch-orthodoxe traditie met eitempera.
Rienus: Het begon allemaal in 1966. Ik maakte mijn eerste vlucht als KLM steward naar Cairo. Tijdens het ontbijt vroeg collega Mathilde Willink wie er mee ging naar het Koptisch museum. Ik ben met haar mee gegaan en vond het fascinerend om naar al die ikonen te kijken. Het riep bij mij een gevoel van geheimzinnigheid op, waar komt de ikoon vandaan. Hoe oud is hij? Uit welk klooster komt hij en uit welk land. Toch heeft het nog een aantal jaren geduurd alvorens ik zelf en later ook mijn vrouw Wil het penseel ter hand nam om een ikoon (volgens het geloof van de Russische-orthodoxe Kerk) niet te schilderen maar te schrijven.
Wij zijn lessen gaan volgen op het Ignatiushuis in Amsterdam bij Wil de Groot en later bij Jan Verdonk in Almere.
Het woord ikoon is een afgeleide van het Griekse "eikoon" dat portret of gelijkenis betekent. Vanuit Byzantium verspreidde de ikonenschilderkunst zich naar andere tot het christendom bekeerde volkeren. Vooral in Rusland ontstonden belangrijke ikoonscholen. Ook op Kreta en de Balkan waren en zijn nu nog veel ikoonscholen.
Het schilderen van ikonen is een eeuwenoude techniek. Er wordt gebruik gemaakt van pigmenten zoals gele oker, sienna, cadmiumrood en geel, bruine oker, groene aarde etc. Deze worden vermengd met eigeel het zgn. eitempera. Ook wordt vaak bladgoud gebruikt. Ikonen worden in principe geschilderd op lindenhouten planken die bewerkt zijn met beenderenlijm en afgedekt met katoenen lappen. De afbeelding die men wil schilderen wordt eerst overgenomen op transparant papier. Hiervoor worden bestaande afbeeldingen gebruikt. Nadat de afbeelding van het transparant is overgezet op de plank begint het echte schilderen. De contourlijnen worden aangezet en de vlakken worden ingekleurd. Er worden nuances aangebracht in gezicht, kleding en handen. Als een ikoon af is dan wordt deze met olijfolie afgelakt. Dit ter bescherming van de pigmenten.
Ten slotte wil ik iedereen aanraden om een kijkje te nemen in het Ikonenmuseum in Kampen of het Religieus Museum Uden. Daar worden prachtige ikonen vaak in combinatie met andere kunst tentoongesteld.
Jacques-senior's kleindochter Claudia Tielen - Verdouw (40, Berkel-Roderijs) heeft zich toegelegd op schilderen in acryl- en olieverf, terwijl diens tweelingzus Inge Zikking - Verdouw (40, Oss) zich sinds vijf jaar bezighoudt met beeldhouwen in speksteen. Zowel abstracte als figuratieve objecten zijn op de expositie aanwezig.
Claudia: Ik wilde graag iets creatiefs gaan doen en besloot thuis een schilderij te maken. Ik vond het zo leuk om van een leeg doek een mooi schilderij te maken, met daarop een eigen bedacht ontwerp, dat ik besloot om een cursus te gaan volgen. Sindsdien heb ik diverse cursussen gevolgd bij Atelier de Hichte in Berkel en Rodenrijs. Tijdens deze cursussen heb ik zowel met acryl- , aquarel- als olieverf gewerkt en heb ik diverse onderwerpen en stijlen kunnen uitproberen. Ik vind veel verschillende stijlen en onderwerpen interessant om te schilderen.
Mijn mooiste stuk (naar mijn mening) heb ik in opdracht van mijn ouders geschilderd voor in hun woonkamer. Het is een tweeluik in acryl, genaamd ‘Verwegdromen’. Dit stuk hangt op de expositie. Ik haal mijn inspiratie overal vandaan: de natuur, foto’s, vakanties en mijn dochter.
Het mooiste moment van het schilderproces is het op een leeg doek zetten van de allereerste penseelstreek. Tijdens het werken ontstaat dan een groeiproces wat uiteindelijk leidt tot een mooi totaalplaatje. Soms met verrassende kanten die zich openbaren tijdens het schilderen. Dat maakt het schilderen extra leuk, omdat je vooraf niet precies weet wat het eindresultaat uiteindelijk wordt.
Inge: Ongeveer vijf jaar geleden stelde een kennis van mij voor om met een paar man een middagje te gaan beeldhouwen. Ik ben meegegaan, en vond het ontzettend leuk. Die middag heb ik in het zonnetje mijn eerste beeld gemaakt.
Ik vond het beeldhouwen zo leuk dat ik na die zomer ben begonnen met een cursus beeldhouwen. Inmiddels werk ik thuis in het atelier op zolder. Mijn eerste beeld, Contact, is een abstract. Verder heb ik figuratieve beelden gemaakt. Ik werk over het algemeen met speksteen; een vrij zachte steensoort die veel verschillende kleuren kan hebben.
Het leuke aan beeldhouwen is volgens mij om een vorm, die je vooraf in gedachten hebt, uit een steen te halen en die vorm langzaam te zien ontstaan. Ook vind ik het leuk om te zien welke mooie kleuren er in een steen naar boven komen als je hem aan het polijsten bent. Dan kunnen er nog weleens verrassende strepen of vlekken naar boven komen, en meestal geeft dat een heel mooi effect aan een beeld.
Op de expositie laat ik vier beelden zien, te weten Contact, Schildpadvis, Gebroken vrouw en Epifyt (zie afbeelding). Als hij af is laat ik ook Moeders Mooiste zien.
De beelden zijn vooralsnog niet te koop. Ik wil er nog geen afstand van doen. Ik wil ze wel graag delen met mensen die er plezier in hebben om ernaar te kijken. Daarom staan ze op deze expositie.